Kiedy przed laty rówieśnicy Michała Bajora słuchali Beatlesów, on również zafascynowany słuchał ich wspaniałych piosenek. Ale równolegle wsłuchiwał się w utwory włoskich i francuskich wykonawców. Festiwale w San Remo i piosenki Aznavoura, czy Piaf, były dla niego wyznacznikiem gustu dobrej estrady, od kolorowych włoskich po mądre francuskie przeboje. Po te ostatnie artysta sięgał w swoim muzycznym życiu wielokrotnie.

Tym razem Michał Bajor postanowił przemieszać swoje muzyczno włosko-francuskie fascynacje i z kilkuset piosenek wybrał 19 , które w większości pierwszy raz nagrał na płycie. Jeszcze raz, na prośbę swoich fanów zarejestrował składankę „Edith” i francuską ” May way”, a od siebie w prezencie dorzucił bonus w postaci „Walca na tysiąc pas” J. Brela, w wykonaniu z 1986 roku, dzięki któremu stał się bardzo rozpoznawalny i popularny.

Pozostałe 16 piosenek nagrał pierwszy raz . To bardzo zróznicowany repertuar od przejmującej „Je sui malade” Dalidy, przez kolorowe „Couleur cafe” Gainsburga , czy „Quando, quando”, aż po „Hymn miłości „Edith Piaf. Piosenki w pięknych , często nowych tłumaczeniach  Rafała Dziwisz, ale i utwory z oryginalnymi tekstami włosko-francuskimi”.